ذوالجناح آمد به سوي خيمه ها

گفت زينب يا اخا....... وا اسفا

اين زبان بسته سرش پايين و عريان آمده

.

.

.

.

.

باز گو از دشت غم از خون رنگين حسين

آه و واويلا گل بستان.... قران کشته شد

سلام

شعر قشنگي بود خيلي

موفق باشيد