زمزمه اي در تنها يي

براي خودم نامه گاهي نوشتم

ز دنياي پر اشتباهي نوشتم

تو از شام دلتنگي من نوشتي

من از لحظه بي پناهي نوشتم

كه تا خواندني تر شود متن عمرم

ز چشمان مست و سياهي نوشتم

براي هواي بهاران جانت

ز رود و درخت و گياهي نوشتم

براي رها گشتن از درد ديرين

من از تهمت و بي گناهي نوشتم

كه تا قدر همواري ره بداني:

ز پيچ و خم كوره راهي نوشتم

ز تاريكيه كوه و دره گذشتم

كه از آفتاب پگاهي نوشتم

از اينرو كه تنها نباشم در اين شهر

براي خودم نامه گاهي نوشتم

بياد شب و روز تنهايي