از خدا مي خواهم
كه مرا نيز بگيرد به بر خويش آرام،به بر رحمت خويش
همچناني كه گرفته است همه هستي را
رسم آيا به چنان جايگهي
كه شوم مخلص او؟
كه شوم ياور آن مصلح او؟
كه شوم در بر او؟
در بر آن عالي،در بر آن مصلح
يا نه من،باز منم خواهم بود؟
به برش تير روان خواهم ساخت؟
اين چنين خواهم بود؟
چون كسي كاو نخ كرد،رشته ي تافته را از غفلت
يا نه آن كس كه تبه گشت همه اعمالش،از سر ناداني
نه خدايا! ز سر كبر و غرور
از خودم مي ترسم،گشته ام از خود سير
اي خدا باز مرا،به بر خويش بگير