ميدانم دريچه پر مـهر قلب شما تا هميشه به رويم باز اسـت.



اگر هيچ صدايي مرا نخواند،همين بس که صداي مهربان شما آرامم کند.



حتـــي اگـــر در هفـت آســـمان ، يک ستاره هـــم بــه من چــشمک نزنـــــد،



بزرگتــرين دلخوشــي ام چشمان شما ست کــه يه آسمــان ستاره در آن آشيان دارند.



چـــرا کـــه شما از ســـرزمين خورشيديد و آفتــــاب صميميت نگــاهتان مــانـــدني اســت



حتـــي در هجــــوم بـــي رحـــم دردهـــاي زندگــي تنهـــــا نگـــاه پــــر مهــــر شما ســـت که



فــــــردايــــــــي ســـــبــــــز را بــــــــرايـــــــم تــــــــرانــــــــه مـــــــي خــــــوانــــــــد.



مــن بــــي شما پوچم و بـــدون محبت شما از خزان بي مهري افسرده شده



و در زمــــــســـــتــــــان بــــــي مـــــحــــبــــتـــــي مــــي مــــيــــرم.