نظرات ياداشت دوست بهانه دوستي

+ نازيلا

بي تاب تر از آنم كه هر روز انتظار بودنت را بكشم . تا رسيدن به يك لحظه خوشي يا نا خوشي چه روزهايي كه تباه مي شود ؟ « چون بوم بر خرابه دنيا نشسته ايم» آه كه اين افقهاي طلايي كه هرروزمان را به خاطرش سياه مي كنيم كجايند؟ ثانيه ها پرطپش اند و من و تو چشم به آينده اي مبهم دوخته ايم . اي عشق بيا ...... بيا و مرا با خود ببر ... سهل است اگر زخمي ديگر بزنيم . گر چه در بيابان تو اين راهگذار تازه ام نباشد . خسته تر از آنم كه عقل مرا برانگيزد به شوري كرخ . نمي دانم چه كسي واژه « نمي دانم » را ساخت كه اينقدر بشر را سست كند؟