SALAM

دستانم سرد بود حضور دستان تو به من آموخت که چگونه باشم و مرا سرشار از اميد کرد من همه چيز را در تو ديدم و تو نه تنها در دلم که در تک تک سلولهاي بدنم نفوذ کردي و بر تخت وجودم جلوس نموده و پادشاهي سرزمين مرا از آن خود نمودي
من اندوه را گم کردم غم و درد و تنهايي رفت و هر آنچه از بي حاصليهاي زندگي در من بود به سبکي برق و باد گريخت

سکوت تو تمام هستي مرا فرو مي ريزد و منم که در پس اين غربت به ويراني مي رسم چرا لب به سخن نمي گشايي مگر نمي داني که زمزمه هاي تو حيات را در من جاري مي کند و روح تازه به کالبد بي جان من مي دمد چقدر تو در من زندگي مي دمي هوا را از من بگير نجوايت را نه

BE BLOG MAN HAM NAZARA HAHID DOST DARAM AZDOSTANI MESLE SHOMA KOMAK BEKHAHAM MOTSHAKERAM

منم از آشنايي تون خوش بختم واقا وبلاگ جالبي بود

سلام

شايان جان

غيبت طولاني منا ببخشيد

اين شعرتم عالي بود دلنشين و دلچسب

زنده باشيد

سلام

وبلاگ زيبا و شعرتون هم حرف نداشت

موفق باشيد باي باي

سلام

بسيار زيباست

موفق باشيد