راز - شعر و احساس

[ و شنید مردى دنیا را نکوهش مى‏کند فرمود : ] اى نکوهنده جهان ، فریفته به نیرنگ آن ، به ژاژهایش دلباخته و به نکوهشش پرداخته . فریفته دنیایى و سرزنشش مى‏نمایى ؟ تو بر دنیا دعوى گناه دارى ، یا دنیا باید بر تو دعوى کند که گنهکارى ؟ دنیا کى سرگشته‏ات ساخت و چسان به دام فریبت انداخت ؟ با خفتنگاههاى پدرانت که پوسیدند ؟ یا با خوابگاههاى مادرانت که در خاک آرمیدند ؟ چند کس را با پنجه‏هایت تیمار داشتى ؟ و چند بیمار را با دستهایت در بستر گذاشتى ؟ بهبود آنان را خواهان بودى ، و دردشان را به پزشکان مى‏نمودى . بامدادان ، که دارویت آنان را بهبودى نداد ، و گریه‏ات آنان را سودى . بیمت آنان را فایدتى نبخشید ، و آنچه خواهانش بودى به تو نرسید ، و نه به نیرویت بیمارى از آنان دور گردید . دنیا از او برایت نمونه‏اى پرداخت ، و از هلاکتجاى وى نمودارى ساخت . دنیا خانه راستى است براى کسى که آن را راستگو انگاشت ، و خانه تندرستى است آن را که شناختش و باور داشت ، و خانه بى نیازى است براى کسى که از آن توشه اندوخت ، و خانه پند است براى آن که از آن پند آموخت . مسجد محبان خداست ، و نمازگاه فرشتگان او ، و فرود آمد نگاه وحى خدا و تجارتجاى دوستان او . در آن آمرزش خدا را به دست آوردند و در آنجا بهشت را سود بردند . چه کسى دنیا را نکوهد حالى که بانگ برداشته است که جدا شدنى است ، و فریاد کرده است که ناماندنى است ، گفته است که خود خواهد مرد و از مردمش کسى جان به درنخواهد برد . با محنت خود از محنت براى آنان نمونه ساخت ، و با شادمانى‏اش آنان را به شوق شادمانى انداخت . شامگاه به سلامت گذشت و بامداد با مصیبتى جانگداز برگشت ، تا مشتاق گرداند و بترساند ، و بیم دهد و بپرهیزاند . پس مردمى در بامداد پشیمانى بد گوى او بودند و مردمى روز رستاخیز او را ستودند . دنیا به یادشان آورد ، و یادآور شدند . با آنان سخن گفت و گفته او را راست داشتند . و پندشان داد ، و از پند او بهره برداشتند . [نهج البلاغه]

راز

شایان نجاتی :: چهارشنبه 85/7/5 ساعت 10:47 صبح

ای خوب من ای همزبون

همدم من ای مهربون

قصه می گم برای تو

قصه ماه و آسمون

عشق تو چشای مستته

یه شاخه یاس به دستته

اون که تو سینت می تپه

دل خدا پرستته

عاشق خوبی هاتم و

برام عزیزی همیشه

خدایشم که هیچ کسی

تو دل من جا نمی شه

بس که خوبی بس که گلی

تو دل بی تاب منی

روزا جلوی چشمام و

شبا توی خواب منی

من چی بگم ازاون نگات

از اون دو تا چشای ناز

فقط بگم توی دلم

خونه داری مثه یه راز

(شایان نجاتی)

کلام مهربانی()

درباره من !

شایان نجاتی
شایان نجاتی(ترانه سُرا) هستم در هشتمین روز پاییز(مهر) در ایران، استان سمنان شهرستان مهدیشهر (سنگسر) به دنیا آمدم اینجا که رسیدی احساس غریبی مکن این کلبه آبی تعلق به تو دارد من دوست دارم لحظات احساسی و خلوتهای زیبای لحظات مهربانی را با شما مردم خوب وطنم ایران تقسیم کنم! من همیشه سعی میکنم با زبانی ساده با نسل جوان ارتباط برقرار کنم و خیلی خودمونی و دوستانه حرفای دلم که گاهی شکل ترانه میگیرند را با همه شما خوبان تقسیم کنم. و از نقدها، نظرات و پیشنهادات شما عزیزان صمیمانه استقبال می کنم. تمام اشعار و ترانه های شعر و احساس دلنوشته هایی است از شایان امید است مورد توجه قرار بگیرد... هر گونه کپی برداری از ترانه های این تارنما بدون کسب اجازه از نویسنده دور از شان انسانی می باشد.. قدم رنجه نگاهتان به آذینی از بنفشه های سپاس .. ارتباط با شایان نجاتی: nejati.shayan@gmail.com

لینک به من !

راز - شعر و احساس