چه دلپذيراستاينکه گناهانمان پيدا نيستندوگرنه مجبور بوديمهر روز خودمان را پاک بشوييمشايد هم مي بايست زير باران زندگي مي کرديمو باز دلپذيرو نيکوست اينکه دروغهايمانشکل مان را دگرگون نمي کنندچون در اينصورت حتي يک لحظه همديگر را به ياد نمي آورديمخداي رحيم ! تو را به خاطر اين همه مهرباني ات سپاس ...
فدريکو گارسيا لورکا
